Rusya : Putin yeniden seçildi. Ya sonrası ?
Putin, yüzde 73.33’lük bir katılım oranının gerçekleştiği Rusya’daki seçimlerde, Kremlin’in iddiasına göre, oyların, neredeyse yüzde 88’ini alarak yeniden Başkan seçildi. Bu hiç de şaşırtıcı değildi. Üç gün süren oy verme ve sayım işlemleri süreci, hiçbir kontrol olmaksızın, sadece birkaç bağımsız gözlemcinin çok sınırlı denetimiyle gerçekleşti.
Büyük şehirlerde şirketlerin ve idari yönetimlerin yöneticileri, çalışanlarına, oy kullanıp kullanmayacaklarını sordular, nerede, hangi gün ve hangi saatte oy kullanacaklarını öğrenmek için de baskı yaptılar. Bu, kararsızlar için hemen hemen üstü örtülü bir tehditti. Yetkililer her zaman olduğu gibi, oy verme merkezlerinde tombalalar da düzenledi. Ancak sosyal medyalar bazı uyarıcı mikro röportajlar yayınladı. Böylece Moskova’daki bir fabrikanın üretim sektöründe, on işçiden sadece üçü oy kullanmaya hazırlanıyordu. Diğer fabrikalarda da aynı yönde hareket edilse de, bu örneği genelleştirmek doğru olmaz.
Putin, kendi politikasına en ufak bir muhalefet eden bütün adayları eledikten sonra, bürokratlardan, ayrıcalıklı zenginlerden, ama aynı zamanda da halk tabakalarından çok sayıda oy aldı.
Kuşkusuz burada bir zamanlar olduğu gibi bir güven oyundan ziyade, bir korku oyu söz konusu oldu. Bu korku, kim olursa olasun ayrım yapmadan, iktidara yönelik en ufak bir eleştiri yapanlara yönelik baskı ve şiddete maruz kalma korkusuydu. Nüfusun yaşam koşullarının daha da kötüleşmesi karşısında duyulan korku kadar, boşu boşuna yapılan maddi ve insani fedakarlıklara razı olmak zorunda kalınan askeri bir yenilgi korkusu da sözkonusuydu. İşte iktidar bu korkular üzerine oynadı.
Yasal ya da hoşgörülen olsun tüm muhalefet biçimlerini ortadan kaldıran Putin, rejimin ve kendisinin kaderini savaşa bağladı. Bu durum, savaş seferberliğinin geniş-letilmesi gibi, giderek daha popüler olmayan önlemlerle kendini gösteriyor. 2018 başkanlık seçimlerinden önce yapmayacağını söylemesine rağmen sçimlerden sonra hemen KDV’yi yüzde 20 oranında arttırması gibi, yakında bunu yeniden yapabilir. Bu kez, Kremlin sosyal bütçeleri zaten kısmışken ve savaş bütçesi devletin gelirinin yarısını emerken, emekçiler enflasyonun satın alma güçlerini eritttiği ölçüde, kemer-lerini daha da sıkmak zorunda kalacaklar. Sonuç olarak, hoşnutsuzluklarını ifade etmek için yasal bütün olanaklardan yoksun olan Rus Vatandaşları, bu hoşnutsuzluk-larını bazan radikal bir biçimde ifade ediyorlar. Hatta Kremlin’e karşı yapılan göste-rilerde, gösteriicilerin çoğunluğunu oluşturan küçük burjuvazi çevrelerden başka çev- reler de, eylemler yaptılar. Hatta bu eylemlerin bazıları gazete manşetlerinde yer aldılar. Bazı şehirlerde polisin üzerine geleceğini bile bile oy sandıklarına boya atarken, ya da sandıkları ateşe verirken görüntülenen seçmenler buna örnek verilebilir. Bir de Urallar’da büyük bir sanayi kenti olan Perm’de bir askerlik şubesini ateşe veren emekli sözkonusu. Bu şahıs, tutuklandığında, «emekli maaşıyla artık kirasını ödeyemediği gerçeğini kınamak istediğini » söyledi.
Bu tür örnekler, Ukrayna’daki savaştan bu yana, protesto konusunda pek üne sahip olmayan bölgelerde ve toplum kesimlerinde bile giderek çoğalıyor. Başkiri’de de işçi sınıfından bir kalabalık son zamanlarda polisle çatıştı ve polis göstericilere karşı gaz kullandı. Bu ise otuz yıldır çok nadir görülen bir durum. Ancak bu eylemlerin çoğu, bireysel, örgütsüz, hatta çaresiz ve çıkışsız nitelikte.
Rus yetkililer, savaş ve oligarklar istediği için, çalışan nüfusa yönelik saldırılarını arttırmaktan başka bir şey yapamıyorlar. Rus işçi sınıfınn ise, sınıf çıkarlarını savunmak için, örgütlenme ve kolektif mücadele yöntemlerini yeniden keşfetmesi ve benimsemesi gerekiyor.
(20.03.2024)
