Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2014 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 195 - 4 Eylül 2014 > Fabrikalardan... İş yerlerinden > Gıda
Fazla mesai var ama ücretini istemek yok!
İşten çıkarılanların yerine eleman alınmadığı için işimiz günden güne zorlaşıyor. Herkes zorlandığını söylüyor, çözüm arıyor. Tek çözüm, topluca işi bırakıp üretim yapmamak. Ancak bazı arkadaşlar, işten atılmaktan çekiniyor. Çünkü herkesin ev kirası, geçim derdi var. Bunun suçu bizde değil, düzende.
Perşembe günü yapacağımız işi bitiremeyince kalanını gece vardiyasına bıraktık. Gece vardiyası, patrona rapor yazmış. Patron, şefi çağırdı, neden böyle yapıldığını sordu. Şef, elemen az diyor, patron ise iş bitmediyse geç çıkın diyor. Ertesi gün, iş bitmediği için geç çıktık.
Sonunda bir işçi arkadaşın canına yetti, müdüre gidip fazla mesai ücretini istedi. Müdür, sanki ne olduğunu bilmiyormuş gibi şefi çağırıp neden mesai istendiğini sormuş. Şef de bu işçi arkadaşı azarladı; geç kaldığı günlere saymasını söyledi.
İşçinin derdi şefin umurunda değil, patronun çıkarını kolluyor. Ancak arkadaşın tek başına mesai ücreti istemesi de yanlış. Korkmanın, çekinmenin bir faydası yok. Hakkımızı ancak birlik olup üretimi durdurursak alabiliriz. Birlik olana kadar, şeflere, müdürlere ve patrona seyirci kalacağız. (Bir işçi)