Ücretler için "Mega grev"
Almanya’da 27 mart pazartesi günü, özellikle belediyelerin kamu hizmetlerinde toplu pazarlık için ve daha ötesinde, yüksek profilli bir grev günüydü.
Buna çöp toplama, toplu taşıma, havaalanları, anaokulları, belediye idareleri ve hastanelerdeki çalışanlar dahildi. Bu sektörlerde uyarı grevleri (toplu iş sözleşmesi çerçevesinde yapılan grevler) nadir değil. Ancak bu yıl, enflasyonun ücretler üzerinde yarattığı baskı nedeniyle grevler, kitleseldi.
Bölgesel otobüs ve tren çalışanları ile çöp toplama işçileri gibi en düşük ücretlilerden gelen baskı, görüşmelerin başından itibaren hissedildi. Ancak ağır borç yükü altındaki belediyeler her zamankinden daha az istekli. Ver.di sendikası, en çok ihtiyacı olanların düşük ücretliler olduğunu vurgulamak için en az 500 Avro taban olmak üzere %10,5’lik bir genel artış talep ediyor.
Aynı durum demiryolu şirketi Deutsche Bahn (DB) için de geçerli. Kadın temizlikçiler ya da güvenlik görevlileri bazen asgari ücretin altında bir temel ücret alıyor. Ancak şirket pes etmeyecek. Deutsche Bahn’da iki sendika var. Küçük GDL tren sürücüleri sendikası, geçmişte birkaç kez grev çağrısı yaptı, ancak herkesi (kontrolörler, makinistler, elektrikçiler, resepsiyonistler, güvenlik personeli, temizlikçiler, satış personeli ve ayrıca bazı tren sürücüleri) içeren daha büyük EVG yıllardır bunu yapmadı. Hatta "zor durumdaki şirkete karşı sorumluluk duygusuyla" son iki yılda neredeyse hiç artış yapılmamasını kabul etmişti.
GDL sendikası, 2021’de birkaç günlük grev çağrısında bulunduktan sonra, en azından 1.100 Avro ikramiye almış ve bunun sonucunda birçok demiryolu çalışanı EVG’den ayrılmış, bazıları GDL’ye katılmıştı. Bu nedenle EVG baskı altındaydı ve demiryolu işçileri "Bu sefer grev yapmazsanız, sendikadan ayrılıyoruz" diyordu. Birçoğu için nihayet greve gitmek sonuç kadar önemli görünüyordu. EVG’nin talebi %12 ve en az 650 Avro. İlk defa, bu sadece yüzdelik bir talep değil. Yine, skalanın en altındaki işçilerin harekete geçtiği gerçeğine bir yanıttır.
İki sendika Ver.di ve EVG, 27 mart gününü tüm ulaşım şirketleri için ortak bir grev günü yapmada anlaştı: Bölgesel otobüsler ve trenler, Deutsche Bahn, havaalanları. İki sendikanın çeşitli şubelerinin koordine olması ve ortak bir grev çağrısında bulunması, bu günü Almanya’da hiç görülmeyen özel bir gün haline getirdi. Nadiren, çalışanları zaten grevde olan iki Ver.di şubesi ortak bir gösteri düzenleyebilir, ancak genellikle sendika liderleri farklı talepler, birlikte grev olursa bir sektörün "boğulma" tehlikesi vb. hakkında tartışır. Bu kez, birkaç sektör ölçeğinde bunun üstesinden gelindi. Başarı etkileyiciydi, çünkü 27 martta ülke gerçekten durma noktasına geldi. Birçok şehirde özel şirketinkiler dışında tek bir otobüs, metro ya da tramvay çalışmadı.
Havaalanlarında, hava güvenliği ve yer personeli grevdeydi, bu nedenle Frankfurt veya Münih’ten hiçbir uçak kalkmadı. Deutsche Bahn’da ana hatlarda tek bir tren çalışmadı ve neredeyse hiç bölgesel tren yoktu. Grev başlamadan önce medya ve politikacılar, "sendikaların" "ülkeyi felç etmeye" ve "ekonominin kalbinde grev yapmaya" cüret etmelerine kızarak greve karşı öfkelenmeye başlamıştı. Hiçbir başarı elde edemediler, grevciler grevden önce mutluydu, sonra trenler ve şehir içi ulaşım olmadığı için gurur duydular. Çalışanlar arasında, herkes için 500 Avro talebini abartılı bulmak bir yana, çoğunluk enflasyon göz önüne alındığında, herkesin ihtiyacı olan miktarın bu olduğunu söyleyerek talebi benimsedi.
Grevciler 500 Avro talebini kamuoyunda tartışmaya açtıkları için, bu kadar çok şey istemeye cesaret ettikleri için, birçok işçi o günü neredeyse kendi grevi gibi hissetti. Hatta medyanın, "mega grev" ya da "genel grev" ifadelerinde olduğu gibi, birbiri ardına akıllıca devam etmek çok daha pratik olacakken, "herkesin aynı anda yaptığı" bu greve karşı çıkması, bu bakış açısının pek çok kafada filizlenmesine neden oldu.
Bazıları şöyle demeye başladı: "Kesinlikle, ihtiyacımız olan şey bu, bir genel grev. Hepimiz aynı anda greve gitmeliyiz. Bu fikir on yıllardır var olmadığı Almanya’da yeniydi, öyle ki ücret görüşmeleri ve grev hakkı çerçevelenmiş ve kilitlenmişti. İnsanların zihninde olmayan, sadece kitaplarda ya da başka ülkelerde var olan bir fikir böylece yeniden ortaya çıkıyor. Belki de 27 martın başarısıyla birlikte bazı işçilerin zihniyeti değişiyor (LO, 05.04.2023)
