Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2015 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 204 - 4 Haziran 2015 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Sözleşme bitti fakat sorunlar devam ediyor
Sözleşmenin imzalanmasından sonra normal çalışma düzenine döndük. Sözleşmeden doğan ücret farklarının ödenmesinde bir anlaşmazlık oldu. Önce 19 mayıs, sonra da mayıs sonuna kadar ödeneceği söylendi. İlk tarih geçince, patron herkesin hesabına bin lira yatırmayı teklif etti fakat işçiler, paranın tamamını almak istediklerinden bunu kabul etmedi. Ay sonuna kaldı.
Eski fabrika tamamen kapandığı için tüm üretim burada. Ancak servis sorunu devam ediyor. 15 hazirandan sonra, eski fabrikanın çevresinden işçi getiren servislerin kaldırılacağı açıklandı. Bu nedenle işçiler, okullar kapanır kapanmaz, taşınma telaşında. Fakat idari kısımlarda çalışanlar için aynı şartlar geçerli değil.
Fabrikada, sanki kamu iş yeriymiş gibi işçi-memur ayırımı, idare tarafından bilinçli olarak yürütülüyor. Kendini “memur” zannedenler, ayırımcılıktan ötürü, kendini patrona yakın görüyor. İşçiler de onları, ayırımcılık yapanlar olarak görüyor. Her iki taraf için idare, patron iyi, karşı taraf kötü. Bu bir oyun ve oyunda kazanan sadece patron.
Fabrikanın girişindeki iş güvenliğine ilişkin tabela, artık işçilerin daha çok dikkatini çekmeye başladı. Tabelada, üstte son iş kazasından sonraki gün sayısı, altında ise iş kazası olmadan geçen en uzun süre yazılı. Şimdiye kadar, iş kazası olmadan en uzun 17 gün çalışılmış. Fabrika tam kadro çalışalı 8 ay oldu ve hiç iş kazası olmayan 10 gün geçmedi. Bu tabela, çalışma koşullarını çok iyi anlatıyor. Ancak patronların tutumlarında en küçük bir değişiklik olmuyor. Çünkü onlar için en öncelikli olan kasalarının dolu olmasıdır. (Bir işçi)
