Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2012 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 166 - 11 Nisan 2012 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Önceki sözleşmenin devamı
Sözleşmede anlaşma sağlanamayan beş madde kaldı. Bunlar ücretli belirleyen maddeler. Sendika % 20 ve artı beş zam önermiş, işverenin teklifini kabul etmemişti. İşveren %6 artış önerdi.
Şube başkanı son oturumda geçen maddeleri açıkladı. Eklenen iki madde var: Birincisi, gece vardiyalarında çalışan büyük araçlarda üç işçi çalışacak. İkincisi ise işçiye eşinin ve çocuklarının ölümünde 200 lira verilecek.
İşçiler aslında sözleşme sürecinin gidişatından endişeliler. İşçileri toplamadan, anlatmadan, sadece işverenle anlaşılarak, alınan kararlar işçilere duyuruldu. Buradan “yaptım, bitti, duyurulur; artık böyle kabullenmek zorundasınız” anlamı çıkıyor. Bu anlayış, işçiler arasında sendika ile işverenin birbirlerini ne kadar kolladıklarını gösteriyor.
İşverenle anlaşmayı yapanın DİSK olması da işi daha da güzelleştiriyor! Bizim işyerinde DİSK, her ne hikmetse, işverenin işini kolaylaştırıyor. Altı yıldır işveren desteği ile örgütlenen DİSK, işçisine, haklarını anlatmadı. “Senin hakların bunlardır, şöyle yaparsak haklarımızı alırız” şeklinde eğitim semineri yapmadı. Buna pek de gerek görmüyorlar. Çünkü işçilerin bilinçlenmesi demek, sendika bürokratlarının koltuklarının da sorgulanması anlamına geliyor.
Şimdilik işveren çok rahat görünüyor. O kadar rahat ki ücretlerimiz düşük olmasına rağmen %6 zam önerebiliyor. Diğer sosyal haklarımızın üzerine 60+10 verme cesaretini kendinde bulabiliyor.
Elbette işveren, bu keyfi tavrını, sendikanın desteği sayesinde devam ettirebileceğini düşünüyorsa yanılıyor. Çünkü işçilerin de mutlaka bir gün, bu yaşanılanlara “dur” diyecek gücü var. Bizzat işyerimizde, işçiler, hiç kimsenin beklemediği zamanda örgütlenip, İstanbul’da ilk kez bir taşeron şirkette sendikalı getirmişti. Ayrıca işçiler ilk toplu sözleşmeyi yaptıktan sonra, işveren ihaleyi başka bir firmaya vererek kurtulacağını zannetmişti. Ancak işverenin umduğu gibi olmadı. İşçiler mücadele edeceklerini söylediler. Birlik ve beraberlik içinde olunca ve sendika da aynı tavrı destekleyince işveren, şirket değiştirme fikrinden vazgeçerek Kent-Yol’a dönmek zorunda kalmıştı.
Şimdi aynı işveren, ihaleyi sözleşme görüşmelerinde kullanıyor. Sendikanın aldığı tutum da işverenin ekmeğine yağ sürüyor.
Büyük ihtimalle, bu pazar, şube başkanı ile DİSK’in genel başkanı bir araya gelecek. Daha sonra da işverenle görüşecekler ve sözleşme süreci sona erecek. Şimdiye dek var olan sözleşme komisyonu da böylece lafta kalmış olacak. İşveren, işine geldiğinde, “taşeron yönetimi sorumlu” diyor ancak iş ücret belirlemeye geldiğinde, son kararı kendisi veriyor. Daha öncede bu şekilde oldu. Bugün gelinen noktada, daha önceki durumun devam ettiğini görebiliyoruz: Düşük ücretli sözleşmeye devam. (29.03.2012) Bir işçi
