Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2009 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 131 - 1 Mayis 2009 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Belediye
İşyerinde yaşananlar anlatılanları yalanlıyor
Seçim bitti belediye başkanı seçimi aldı, değişen bir şey yok. Başkan, mazbatayı aldıktan sonra yaptığı ilk iş, bin bir vaatle işe yeni aldığı işçileri işten çıkardı. Seçimden önce yaşanan kriz ortamında, işyerleri işçi çıkarırken o işe işçi almakla övünüyordu. Hatta yaptığımız periyodik sendika toplantısında sendika şube başkanı belediyenin bu ortamda işçi aldığı açıklaması yaparak, çalışma yaşamına katkı ağladığı ile ilgili övgü dolu sözler söylemişti.
Seçimden önceki son toplantıda işçiler tarafından gündeme yine alınan işçiler getirildi ve sürekli mi yoksa geçici mi alındıkları sorulduğunda şube başkanı en son alınan 45 işçinin seçim için alındığını, seçimden sonra çıkarılacağını söyledi. Bu çelişkili sözler, işçi çıkarılmasında patronla birlikte hareket ettiğini göstermiş oldu.
Sendika toplantısında eğitim verilmesi ile ilgili talebimizi her zaman yineliyorduk. Sendika her seferinde, eğitim çalışması için ödenek ayrıldığını, önce yöneticiler ve temsilciler ardından işçiler eğitime tabi tutulacak karşılığı veriyor ama somut bir adım atılmıyordu.
Sonuçta işçilerin ısrarlı tutumları karşısında, seçimden sonra yapılan son toplantıda genel merkezden eğitimciler geleceği, toplantıya katılım olması gerektiği söylendi. Seçimden dolayı toplantıya ilgi artmıştı, sendikacılar nasıl olsa işçi geliyor diye birimlerde hiçbir çalışma yapmadılar. İşçilerin de başkan yeniden seçildi, sorun olmaz düşüncesiyle toplantıya katılım daha az oldu.
Eğitimci, işçi kimdir, Genel-İş, DİSK nedir, tarihçeleriyle ilgisi konuştu. Ancak sendikalar arasında farklılıkları anlatırken Türk-İş’in kuruluşunu anlatırken ABD tarafından kurulduğunu, gizli kaynaklarla finanse edildiğini, devletçi bir siyaset izlediğini, işbirlikçi olduğunu ve dolayısıyla toplusözleşme ve grevlerde başarısız olduğunu söyledi. DİSK’in ise sınıf ve kitle sendikacılığı yaptığını, bağımsız ilkeli olduğunu, söz ve kararın tabanda olduğunu, dolayısıyla sözleşmelere işçinin onayı olmadan imza atmadığından övgü ile bahsetti.
Kısa bir zamana sığdırılan bunca şey, işçinin kafasını karıştırdı. Toplantının sonunda işçiler, eğitimcinin anlattığını inandırıcı bulmadı. Çünkü işyerinde DİSK ve Genel-İş yöneticilerinin hiç de anlatıldığı gibi davranmadıklarını görüyorlar. Daha önce de, birlikte mücadele verdikleri ve bir oranda güvenlerini kazanan Türk-İş’i görmüşlerdi. Şimdi ise işverenle çalışan Genel-İş yöneticilerine güvenmiyorlar.
Üstelik Genel-İş’li sendikacılar işçilerin sorunlarını dikkate almıyor, patrondan bağımsız hareket etmiyor.
Bir dahaki eğitim 2010 yılına kaldı. Oysa sorunlarımızı çözmek için yapacaklarımızı ancak kapsamlı ve düzenli bir eğitim çalışması ile desteklemek gerekiyor. (Bir işçi)
