Enflasyonu asıl şimdi göreceğiz
Resmi enflasyon oranlarını temel alsak dahi ücretlerin enflasyon oranından az artması patronların cebine daha fazla para kaldığı anlamına gelir. Salgın süreci enflasyon hesaplarının var olan muğlaklığına ek olarak farklı muğlaklıklarda oluşturdu. Gıda enflasyonu için fiyatlar yalnızca bu süreçte açık olan işletmelerden alınabildi ve yaşanan olumsuzlukları gizlemişti. Buna ek olarak kısa çalışma ödeneği ve ücretsiz izne çıkarma süreci de gerçek yaşananların üzerini örter bir sonuç yarattı.
Örneğin, gıda fiyatları bu süreçte %20 artmış ama ücretler %10 arttıysa, gıda üretici patronlar emeğin payından daha fazla pay aldığı anlamına gelir. Benzer örnekler enflasyon hesabına dahil edilen tüm ürünler içinde geçerlidir. İşte bu yüzden enflasyon her yerde bir bölüşüm sorunudur ve örgütlülüğün az olduğu yerlerde bu bölüşüm emekçilerin aleyhine sonuçlanır.
Son alınan kararla Türkiye illeri belli risk gruplarına göre sınıflandı ve aşamalı normalleşme süreci başladı. Bu süreçte açılan yerleri gördüğümüz gibi salgın sürecinde yok olan esnafları da çarpıcı bir biçimde görme şansımız oldu. Büyük ve küçük patronlar bir süre sonra salgından ötürü iflas eden bu şirketleri satın almaya başlayarak kendi alanlarında önce tekelleşmeye başlayacak. Daha sonrasında var olan maliyetlerine tekelleşmenin verdiği fırsatlarla ek maliyetler yükleyerek temel ihtiyaçlar dahil tüm kullanılan ürünlerin fiyatlarına anormal zamlar yapma zeminini bulacak. Bu zamlar süreç içerisinde enflasyonu daha fazla artıracak ve buna bir sorumlu aranacak. Sorumlu artan enflasyonlarla beraber artan kamu harcamaları gösterilecek. Sonuçta toplumun ihtiyaç duyduğu temel altyapı ve sağlık hizmetlerinde kısıtlamalar gerçekleşecek, bu hizmetler için alınan paralar artacak.
Patronlar, salgın sonrası tekelleşme kaynaklı ortaya çıkan enflasyonun sorumlusu olarak doğrudan kendi ceplerine gitmeyen ama toplumun ihtiyaç duyduğu kamu harcamalarını gösterecek. Bu da bize kamunun daha fazla küçülmesi, artan özelleştirmeler, memur aylıklarının baskılanması ve gerekirse memur ile işçi sendikalarına baskı olarak yansıyacak. Patronlar, kriz dönemlerini kendi lehlerine çevirme konusunda ustadır. Bu krizde de “yapısal reformlar”, “ekonomik reformlar” başlıkları altında emekçi sınıfların kazanımları törpülenecek. Bu tarihsel gerçeğin önünde ancak örgütlü mücadelemiz ile mücadelenin seyri değişebilir. (08.03.21)
