Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2008 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 125 - 7 Kasım 2008 > Fabrikalardan ... İşyerlerinden > Belediye
Sendikacıların ve onlara bağlı olanların işçiye bir faydası yok!
İdarenin baskı ve tehdidiyle yetki alan Genel-İş, yönetime teslim olmuş durumda. İkinci toplusözleşme olmasına rağmen, işyerinde uygulanmıyor, keyfi uygulamalar arttı. Sendika yönetimi ise, işyerindeki sorunlara karşı kör, sağır ve dilsizi oynuyor.
Fazla mesai yaptırılıyor ama ücreti ödenmiyor, korucu giysi, eldiven sağlıksız ya da eksik. Sözleme ile alınan hakları tam alamıyoruz. Bu gibi durumları eleştiren işçilerin çalışma yerleri, işleri değiştiriliyor. İşyeri temsilcileri, kendi aralarında işverenin haklılığını konuşuyor.
Servis amiri işyerimizden yarım saat önce ayrıldığımız gerekçesiyle savunmamızı yazmamızı istedi. Bu da yetmezmiş gibi, sendika başkanı, üstelik bölgeye gelerek, üstelik işveren edasıyla konuşup, amirleri haklı buldu, yazılı savunma şikayet gelirse bizi savunamayacağını söyledi. İdarecilerin bu gibi haksız suçlamalarını gözü kapalı savunun sendikacılara işçinin hiç güveni yok.
Çoğu işçi, işten atılma korkusuyla sesini çıkaramıyor. Biraz bilinçli görünenler de, sendika yönetimi ile işbirliği içinde oldukları için seslerini çıkarmıyorlar. Ortamı bahane ederek, işçilerin çıkarlarının tersine, sadece kendi dar guruplarının çıkarları doğrultusunda hareket ediyorlar. Bunu sendika yönetimi de biliyor.
Bu ortam, Mahmut Seren’in ölümünden sonra Genel-İş’in yönetiminin değişmesiyle arttı. Mevcut yönetim, Başkan’la işbirliği içinde ve işyerindeki faaliyetini, adeta Başkan’ın yeniden seçilmesi ile sınırlıyor.
Bu ortam işyerindeki safları netleştirdi. Kimin işçinin çıkarları doğrultusunda, kimin kendi gurup çıkarları, kimin işverenin çıkarları için çalıştığı ortada. Mevcut durumdan çıkış yolu, işçileri yeniden mücadeleye kazanmaktan geçiyor. (Bir işçi)
