Çalış, çalış, çalış, daha çok çalış!

Haftalardır, fazla mesai yapıyoruz. İki ayda, belki de daha uzun sürede yapılacak işi, işçi arkadaşlar iki hafta boyunca her gün akşam mesai yaparak bitirdiler. Pazar günü, resmi tatil dinlemeden çalıştık. Neden? Çünkü belediye başkanı, on üç bin metrekarelik parkın seçimden önce açılmasını istedi. Onun için çok güzel bir seçim yatırımı. İki hafta boyunca gerginlik hiç bitmedi. Bu kölece çalışma koşulları tüm arkadaşları olumsuz etkiledi. Kavgalar, tartışmalar hiç eksik olmadı. Hepimizi kölece çalıştırdılar ama hala biz zorlamasak siz hiçbir şey yapmazsınız diyerek aşağılamaya devam ediyorlar ve yapılan her işi şu veya bu şekilde eleştiriyorlar. Bilinçli yapılıyor. Asıl patronlar ve onların kölece çalışma koşulları ortadan kalktığı zaman üretkenlik daha da artacak. Zorla yapılan iş ne kadar parlak olabilir?

Mesai yapılan her gün işçi arkadaşlara öğlen ve akşam yemeği diye “ekmek arası” kaşar ya da hangi etten yapıldığı belirsiz “ekmek arası döner” verildi. Hatta belediye bir keresinde öğle arası, sadece pilav verdi. Tek çeşit. İster ye ister yeme. Üstelik yemekten şikayet eden işçileri de “bunlar da hiçbir şey beğenmezler” laflarıyla aşağıladılar. Bir işçi arkadaşı araba çarptı. Akşam yemeğinin geldiğini görünce, yemek dağıtılan noktaya ulaşmak için caddeden karşıya geçmeye çalışırken oldu. Evet, karnı aç ve çalışmaktan bitkin düşmüştü. Hangi insan bu çalışma koşullarında dikkatsizce davranmaz ki? Üstelik müdür, çarpan arabanın şoförü tanıdık var, özel hastaneye götürelim demesine rağmen kabul etmedi. İşçi arkadaşı müdürün “yoğun” isteği üzerine devlet hastanesine götürdük. Özel hastaneye gidemez, müdür ya da patron onun masrafıyla mı uğraşacak? İşleri başlarından aşkın zaten.

Parkı açılışa yetiştirip, teslim ettik. “Kuran” okuyarak yapılan açılış başta belediye başkanı olmak üzere, laf ebelerinin konuşmalarıyla sürdü. Başkan, açılıştan sonra herkese yemek verdi. Açılış hediyesi! Yemekte yaptığı konuşmasında, işçilerin cumartesi ve pazar günü de çalışmasını istediğini söyledi. Nedeni, parkların çok bakımsız ve pis olması. Park sabitleri şimdi hafta içi bir gün izin kullanıp, pazar günü de çalışıyor. Belediye başkanı kendi işçilerinin, cumartesi günü çalıştığından habersiz olsa gerek!

İki hafta sonra rahatlayacağız derken, yeni işler çıkardılar. Başkan, büyük bir çocuk parkını gezecek diye bütün parkı elden geçirdik. Başkan kızmasın diye. Ayrıca bir park daha bitirdik. Çünkü başkana söz vermişler. Hatta başkan gelecek dediler ama gelmedi. Ve biz parkı hızlıca yapalım diye bize yalan söylediklerini düşünüyoruz. Parka uğrayan yok. Üstelik bir hafta boyunca yine mesai yaptık. Alicengiz oyunlarıyla iş yürütmeye çalışıyorlar.

Bir iş kazası daha oldu. Yeşil alanlar, gece başlayıp sabaha kadar tankerle sulanıyor. Tankerle sulama için Urfa’dan mevsimlik işçiler geldi. Çoğu genç. Belediyenin kontrol mühendisi boş tankeri İski’nin dolum noktasına göndermemizi istedi. İskidolum noktasında fen işlerinin tankeri de bekliyordu. Fen işleri çalışanı suyun tazyikli geleceğini söylemeden vanayı indirince genç arkadaş hortumun hakimiyetini kaybediyor, hatta hortumun darbelerine maruz kalıyor. Şimdi arkadaşın iki kolu da alçıda. İş kazası tutanağı tutunca müdür kızdı. Belediyenin ismi tutanakta geçtiği için. İşçi arkadaş, suçu üstlenip belediyeyi aklaması gerekiyor ya!

Sendika, tüm bu süreç boyunca işçilerin yanında yoktu. Bir işçi arkadaş, bir mayısa davet mesajı atan sendikayı arayıp bizimle neden ilgilenmiyorsunuz diye hesap sormuş. Sendika da yakında toplantılar düzenleyeceğini söyleyip geçiştirmiş. Aynı zamanda sendika, belediyeden ihale şartnamesini istedi. Ancak belediye yine alicengiz oyunuyla, bir takım yasa maddelerinin altına sığınarak şartnameyi vermeyi reddetti. Sendika bunun yasal olmadığını yazılı olarak bildirip, şartnameyi tekrar belediyeden talep etti. Vermek zorundalar, verecekler de! Bu ucuz oyunlarıyla işçileri kandırabileceklerini düşünüyorlarsa, yanılıyorlar! (Bir işçi)