Sinif Mucadelesi
İspanya

Emekçilere moral veren bir başarı

Pazar 13 Nisan 2014

22 mart cumartesi günü ülkenin birçok yerinden gelen yüz binlerce insan Madrid’teki yürüyüşe katıldı. Bazı insanlar çok uzaklardan, günlerce, hatta bazıları bir kaç haftadan beri, yaya yürüyerek geldi. Bazıları ise otobüslerle, trenlerle gelip yürüyüşe katılan farklı “kolları” oluşturdu. Ek olarak, binlerce emekçi Madrid işçi taşralarından gelip katıldı. Bir de farklı meslek dallarının emekçilerini içeren farklı renklerden oluşan ve kendilerine öz şiarları olan kollar vardı. Örneğin sağlık, eğitim hizmetleri veya son dönemlerde büyük mücadele verip yetkililere geri adım attıran emekçi kortejleri vardı. Göze çarpanlar arasında Madrid ve diğer bölgelerden üniformaları ile itfaiyeciler, hem yürüyüşe katıldı hem de yürüyüşün güvenliğini sağladı.

Yürüyüşe katılanlar önce Madrid’in iki merkezi tren istasyonunda toplandı ve sonra başkent merkezine doğru yürüdü. Ardından farklı bölge temsilcileri ve kuruluşları, sıra ile söz alıp katılanlara hitap ederek bu “onur yürüyüşünün” amacının emekçi kitlelerin “insan gibi” yaşayabileceği, yani bir konut, bir iş, sosyal haklara sahip oldukları (çünkü son yıllarda bütçe kısıtlamaları sonucu bir sürü kayıp yaşandı) şartları dayatabilmeleri için bu eylemin bir başlangıç olduğuna vurgu yaptı.

Söz alanlar farklı sendika, dernek veya siyasi örgüt temsilcilerinden olup hepsi de coşkuyla kitlelerin öfkesini dile getirdi. Hepsi de işçi, emekçi olmanın bir gurur kaynağı olduğuna vurgu yapıp hep birlikte mücadele etmenin gerekliliğini anlattı. Örneğin Murcie kentinden bir işsiz genç basit ve içten gelen bir şekilde durumunu anlattığında veya Austries bölgesi temsilcisi bir kadın öfkesini ve mücadele ile yaşamlarını değiştirme ümitlerini heyecanla dile getirdiğinde kitleler çok etkilendi.

Yürüyüş, eylemin tertipleyici olan Endülüs Sendikası (SAT) temsilcisi D. Canamero’nun konuşması ile son buldu. SAT bu yürüyüşün gerçekleşmesi için 6 aydan beri çaba harcadı ve azınlıktaki CGT ve CNT sendikaları, eyleme destek verdi. Bu yürüyüşün gelişmekte olan başarısını gören çoğunluktaki İşçi Komisyonları Sendikası da, sonradan, eyleme destek verdiğini açıkladı.

D. Canamero konuşmasını mücadelelerin büyüyerek devam etmesi ve ülke çapında bir genel grev hazırlığının yapılması için çağrıda bulunarak, çoğunluk sendikalara üye olan emekçilerin de bu çağrıyı fırsat bilerek eylemlere katılmalarını arzu ettiğini belirtti.

Esas sorun büyük sendikaların çoğunlukta olduğu, gerek özel gerek kamuda, büyük iş yerlerinde çalışan emekçilerin eylemlere kitlesel olarak katılmasıdır. Büyük iş yerlerinin sendika yöneticileri, yıllardan beri, patronlara geri adım attırabilecek emekçi mücadeleleri örgütleyeceklerine hükümet ile yaptıkları görüşmelerle yetiniyor. Halbuki patronlar durmadan tensikatları, ücret azaltmaları ve bir sürü saldırıları sürdürüyor. Bu durumda belirleyici olacak olan işçi sınıfının bu vurucu gücünün üretimden gelen gücünü kullanarak eyleme geçmesidir.

Bu son hareket bir şekliyle 15 Mayıs 2011’de başlayan 15M İndignes’in (Hoşnutsuzlar) devamı gibi. Ancak daha çok, işçi isteklerini temel alıyor. 15M’den farklı olarak, değişik siyasi fikirlerin ifade edilmesine, farklı parti ve örgütlerin görüşlerini özgürce anlatmalarına karşı çıkmıyor. Ama yine de hedefleri muğlak ve daha çok hükümet istifa etmeli, borçlar ödenmemeli ve Troyka’ya (IMF, Dünya Bankası ve AMB üçlüsüne) karşı çıkılmalı şeklinde. Ama yine de bu başarılı yürüyüş temelinde toplumsal muhalefet eylemlerinin önünü açma olanağını taşıyor. LO (28.03.2014)


Ana sayfa | İletişim | Site planı | |

Site yaşamını izle tr  Site yaşamını izle Arşiv  Site yaşamını izle Arşiv 2014  Site yaşamını izle Sınıf Mücadelesi Sayı : 190 - 4 Nisan 2014  Site yaşamını izle Uluslararası Gündem   ?