Kapitalizm: Yolsuzluk düzeni!

Yolsuzluk soruşturmasını nedeniyle gözaltında tutulan bakan çocukları da serbest kaldı. Oysa daha birkaç gün önce AKP yöneticileri, “hesap verecekler” diyordu.

Bir yanda, “örgüt kurmak, ülkeyi yıkmak” gibi siyasi gerekçelerle terörist kapsamına alınıp yargılanmadan 5-10 yıl hapiste tutulanlar, 20 liralık hırsızlık için 20 yılla yargılananlar, diğer yanda yolsuzluğu açıkça ortada olup serbestçe dolaşanlar. İşte patronların düzeni, kapitalizm budur!

Herkes serbest çünkü tüm bu yolsuzlukların arkasında, kasaları tıka basa para dolu ama gözü doymaz patronlar var. Rüşveti alan “nazik” bakan çocukları, sıkışınca rüşveti veren patron isimlerini sıralayıverir. Patronların düzeninde bir patron hapse düşer mi?

ABD’nin ambargosuna rağmen İran’dan petrol alan AKP hükümeti, parasını Rıza Zarrraf aracılığıyla yasa dışı yollardan ödüyordu. Zarraf, kendi payını sağa sola saçtığı bu para ve altın trafiğinde hiçbir engelle karşılaşmamak için başta içişleri bakanı olmak üzere üç bakana, kendilerine ve onların istekleriyle oğulları üzerinden rüşvet dağıttı.

Öte yandan başta Cengiz İnşaat ve Kalyoncu holding patronları olmak üzere hükümet çevresindeki patronların, devletin yaptırdığı inşaatlardan pay almak, kanunsuz işlerini kanuna uydurmak, ülke dışında iş bağlamak, çalışma şartlarını çıkarlarına göre düzenletmek için bizzat başbakana, oğlunun vakfı aracılığıyla rüşvet verdikleri ve rüşvetleri karşılığında ihale aldıklarını bilmeyen kalmadı. Hatta patronlar, verdikleri rüşvet karşılığında, tüm ülkeyi sömürmeyi hakları olarak gördüklerini açık açık dile de getirdiler.

Çalışma saatleri uzadı, iş güvencesi, iş güvenliği dibe vurdu, iş yerlerinde denetim yok, çalışanların çoğu çok yetersiz olan asgari ücret alıyor, çalışma koşulları ağırlaştı, işsizlik tırmandı ama ekonomi büyüdü. Elbette patronlar için. Patronların isteğiyle hükümet, ağır sömürü şartlarını hazırlayan yasalar getirdi. Mevcut yasaları uygulamayarak bir destek daha verdi. Patronların kasaları o kadar doldu ki daha fazlası için siyasilere bol keseden rüşvet dağıtmaya razı oldular. O kadar çok kazandılar ki artık Türkiye’nin en zengini ne Koç ne de Sabancı, artık Murat Ülker’dir.

Emekçilerin sırtından kazanılan zenginlik, emekçileri vurmak için kullanıldı.

17 Aralık’ta başlayan yolsuzluk operasyonları ile bir patron grubu diğerini yıpratıp kendi iktidarını kurmaya çalışıyor. Dünyayı sarsan ekonomik kriz, halkların isyanıyla birleşince patronların kazanç kapıları daraldı. Önce en küçükler, yani Gülenciler zorda kaldı. Tayyip onları değil, sadece kendi çevresini koruyacağını açıkça gösterince birbirlerine düştüler. İşçi düşmanı yasalar çıkardığı için hükümeti destekleyen TÜSİAD çevresi, Avrupa Birliği ve ABD ile yani kendi kazanç kapısıyla ilişkileri bozan hükümetle daha önce bozuşmuştu.

Böylece sermaye arasındaki kavga, siyasete döküldü. Şimdi sanki siyasi kavga var gibi gösteriliyor ama aslında patronlar arasında kapanan kazançlar için büyük bir kavga var. Emekçilerin ürettiği zenginliği paylaşamadıkları için siyasiler üzerinden birbirlerine girdiler. Son günlerde ise patronlar doğrudan tartışmaya giriyor.

Hükümet, torba yasalar çıkartıyorlar, hukuk sistemini yeniden değiştiriyor, interneti sansürlüyor, telaş içinde bu durumun önüne geçmeye çalışıyor. Ağızdan düşmeyen “komplo”nun arkasında mağdur rolü oynayarak patronların ve kendi egemenliğini sürdürmenin yollarını arıyor.

Televizyona çıkan sözde “uzmanlar” hırsızlıkları konuşacağı yerde şifreli telefonların dinlenmesi mümkün mü yoksa değil mi bunu tartışıyor. Henüz hiç kimse her gün iş yerlerinde çalınan emeğimizin nasıl olup da bir avuç ayrıcalıklı insana gittiğini sorgulamıyor.
Bir de artık hiç bir politikacı kendilerinin yolsuzluk yapmayacağını söyleme zahmetine bile girmiyor.

Patronların çıkarları tehlikeye düştüğünde ise o çok güvenilen politikacılar hemen gözden çıkarılıyor. Önümüzdeki günlerde yine böyle olabilir. Ancak siyasetçiler değişse de düzen kalacak. Oysa değişmesi gereken yolsuz kapitalist düzendir. (05.03.2014)