Trump'ın Ukrayna ile ilgili belgesinin yayınlanmasının ardından, “gönüllü koalisyonu” – yani Avrupalı liderlerin büyük bir kısmı – harekete geçti.
Koalisyon, Trump'ın planının Moskova'ya fazla pay verdiğini, Ukrayna hükümetinin ve Avrupa Birliği'nin aleyhine Ukrayna'da barışın sağlanamayacağını haykırdı. Macron'a göre “barışa ihtiyaç var, teslimiyete değil”.
Eski Fransa Cumhurbaşkanı Hollande, “Trump'ın Ukrayna planı Avrupa'yı kuşatılmış bir seyirci konumuna indirgiyor” şeklinde bir açıklama yaptı. Bu konuda Avrupa Birliği'nin hiçbir önemi olmadığını açıkça itiraf etmek için, onun gibi yarı emekli olmak gerekiyor. Ancak, hâlâ görevde olan Avrupalı liderler için sorun, kamuoylarına karşı pek bir karar verme yetkisi olmadığını kabul etmekte zorlanacak olmalarıdır. Üstelik, ister istemez, Washington'un isteklerine uymak zorunda kalacaklarını da kabul etmeleri gerekecektir. Başka bir deyişle, Ukrayna rejiminin, Amerikan destekçileri onunla, hatta ona karşı çıkarlarını savunmanın bir yolunu bulur bulmaz değerinin büyük bir kısmını yitirdiği bir anlaşmayı onaylamak zorunda kalacaklardır. Özellikle de, kendileri ve Avrupalı dostlarının övdüğü, her ne pahasına olursa olsun desteklenmesi gerektiğini söyledikleri Ukrayna yönetimi, büyük çaplı yolsuzluk olayları nedeniyle o kadar zayıflamış durumda ki, Zelensky bir gün yerini başkasına bırakmak zorunda kalabilir.
Bu koltuğu, örneğin, savaşın ortasında Zelensky hükümetinin istifasını talep eden milyarder Poroshenko gibi kendinden önceki lider alabilir.
Aslında, Avrupalı liderler, kendilerinin az kazancaları ve Amerikan ve Rus tröstlerinin bu işten büyük pay alacağı bir anlaşmanın ortaya çıkmasından büyük korku duyuyorlar. Ancak diplomasi ve diplomatlar, güç dengelerinin ve bunların ifadesinin acımasızlığını gizlemek için kullanılabilir. Bu durumu kabul ettirmek ve ikincil emperyalist güçlerin itibarlarını fazla kaybetmemelerini sağlamak için Trump, müttefiklerinin planını tartışabileceklerini ve hatta – egolarını incitmemek için – “iyileştirebileceklerini” kabul etti.
Avrupalı liderler ve Zelensky, elde edilen “ilerlemeler” ve ‘kazanımlar’ hakkında övgü dolu sözler sarf ediyorlar: “daha iyi” hale gelen metin, daha da “iyileştirilebilir”. Ta ki Trump oyunun bittiğini ilan edene kadar? Tabii ki, sıcak ve soğuk rüzgarlar estirerek Putin'den bazı tavizler kopararak, bunları büyük bir tantana ile kullanma fırsatı görmezse.
Bundan sonra Trump, 2026 Nobel Barış Ödülü için uygun bir konumda olmazsa, bu hiç anlaşılmaz bir durum olur. Fransa'daki Macron, Almanya'daki Merz veya İngiltere'deki Starmer ise, kendilerinin de “barış” için çalıştıklarını iddia edebilirler. Ancak Macron gibi, “caydırıcı unsurlar olmazsa Ruslar geri dönecek” demeyi unutmadan. Anlamamış olanlar için: ateşkes, Zelensky'nin Fransa'da hava üssünü ziyareti sırasında imzaladığı 100 adet savaş uçağı Rafale ve diğer ölüm makinelerinin “tarihi siparişini” tehlikeye atmamalıdır. Silah tüccarları ve onların hizmetkarları olan emperyalist liderler için, en çok tercih ettikleri barış genellikle mezarlıkların barışıdır.
(LO, 26.11.25)