İğrenç bir kanun daha
Yunanistan Parlamentosu, 28 Nisan gecesi, geç saatlerde, Troyka’nın (Avrupa Merkez Bankası, Avrupa Birliği ve IMF’nin) dayattığı idari ve mali kararlar içeren bir yasayı daha onayladı. Buna göre memur sayısı, bu yıl 4 bin olmak üzere, 2014 yılı sonuna kadar 15 bin olacak şekilde azaltılacak.
Yürütülen bir kampanyayla, memurların haraç aldığı, yolsuzluklara karıştığı, iyi çalışmadıkları gibi bir hava yaratılarak kamuoyunda memur düşmanlığı körüklendi. Ardından da İdari Reformlar Bakanı, bu kısıtlamalarla ilk başta “haraç alan” ve “doğru dürüst çalışmayan” memurların uzaklaştırılacağını açıkladı. Hükümet bu amaçla memurların yeteneklerini ölçmek için çok hızlı uygulanacak bir yöntem geliştirip, başka hizmet bölümlerine “gönderilecek” memurların tespit edileceğini bildirdi.
Gerekçe olarak, bu sözü edilen memurların “açık” olan hizmet bölümlerinde daha yararlı olacağı masalını anlattı. Ama gerçekte yaşananlar çok farklı: Şu ana kadar bir sürü kamu hizmeti bölümleri kapandı ve üstelik Mayıs ayı sonuna kadar 10 tane daha kamu kurumunun kapatılacağı göz önünde bulundurulduğunda, bu sözü edilen memurların hangi boş hizmet bölümlerine yerleştirileceği belirsiz. Emekli olan, “gönüllü olarak” ayrılan ve de birkaç yıllığına izinli olan memurların yerlerine yenileri alınmadığından kitleler için gerekli kamu hizmetleri veren kamu kurumlar fiilen ortadan kalkmış olacak.
Bu yeni yasa başka saldırılar da içeriyor. Örneğin Yunanistan’da kitlelerin en çok nefret ettiği emlak vergisi artık elektrik faturalarına dahil ediliyor. Tepkileri hafifletmek için yüzde 15’lik bir indirim, yoksulluk sınırında olanlar için ek bir indirim ve bazı istisnai durumlarda muafiyet söz konusu. Ayrıca bu yeni yasa, 5 bin avro altında kamu borcu olanlara, borçlarını ödemeleri için her ay düzenli olması şartıyla küçük taksitlerle ödeme olanağı tanıyor.
İşsizlik oranı yüzde 27 seviyesine tırmandı ve 25 yaş altında olan gençler arasındaki işsizlik oranı yüzde 60 civarına fırladı. Tüm bireylerinin işsizliğe sürüklendiği aile sayısındaki artış da hızla büyüyor. “Uluslararası” yardım alabilme bahaneleri ile daha iyi hizmet verebilme masallarıyla, okul ve hatta üniversite sayısı azaltılıyor, eğitim olanaklarına darbe vuruluyor. Aynı gerekçelerle sağlık sistemi de kötüye gittiği için emekçilerin sağlık sorunları giderek artıyor. Kısacası her yeni önlem, kitlelere büyük bedeller ödetiyor. LO (03.05.2013)
