Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2008 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 119 - 2 Mayıs 2008 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Belediye
Sendikanın ismi var yapacağı işi yok
DİSK’in Genel-İş sendikası 3 Nolu şubesi bünyesindeyiz. Bu şube ile iki sözleşme yaptık. İkisi de çoğu zaman işvereninin keyfine bırakıldı. Bu nedenle işçi ile sendika arasında güvensizlik gittikçe artıyor. Belediye başkanı, bir açılış için çağrı yaptığında, fazladan yük olmasına rağmen işçi gidiyor ama örneğin sendikacılar SSK yasası için çağrı yaptığında işçi kaçtı. Ya bilinçli işçi ya da hiç bilinci olmayan sayası 10-15’i geçmeyen sayıda işçi sendikanın çağrısına uydu. Sendikacılar bundan hiç rahatsız değil. Biz çağrı yaptık, gelmediler deyip işin içinden sıyrılıyorlar.
Oysa işçiye güven verseler, işçiyi bilinçlendirseler durum farklı olur. Bürokratlar, işçiyi kendi çıkarlarını savunacak düzeyde bilinçlendirmeye bile gerek görmüyor. Kendilerini birer dahi zannedip, işçilerin hemen peşlerinden geleceğini zannediyorlar. Oysa işyerindeki bin 100 sendikalı işçiden 10-15’i sadece yanlarında. Diğer işçi ise, çıkarını bugün işverenin siperinde görüyor. Ancak bugünkü durum, işçinin asıl tavrı değil.
Şimdi de 1 Mayıs için, tehditle karışık çağrı yapacaklar. Dört gün kalmasına rağmen daha işyerine gelmediler, işçiyi nasıl razı edecekler? Tabii ki, patronu devreye sokacaklar. Böylece yine patronun borusu ötecek. Kağıt üstünde de bürokratlara 1 Mayıs için gerekli sayısal çoğunluk sağlanmış olacak.
Sendikanın işleyişi demokratik olmalı. İşçinin talep ve şikayetlerinin en üst organa taşınabilmesi için sendika ile işçi arasında güven ortamı gerekli. Sendika, işçinin üretimden gelen gücüne güvenerek hareket etme bilincini işçiye verdiğinde, hem onlar hem de patronlar işçinin gücünü çok daha iyi görecektir. (Bir işçi)
