23 Ocak Kıbrıs seçimi oldu ancak hiçbir sonuç çıkmadı

23 Ocak Pazar günü KKTC’de erken genel seçimler yapıldı. Bu erken seçimlerin esas nedeni AKP hükümetinin güdümünde olan sağcı UBP (Ulusal Birlik Partisi) koalisyon hükümetinin bozulmasının ardından UBP’nin mutlak çoğunluğunu elde edeceği bir hükümetin oluşturulması idi.

Bu amaçla hem UBP hem de AKP hükümeti bir sürü dolaplar çevirdi. Örneğin KKTC Cumhurbaşkanı Tatar ve ona bağlı önde gelen bazı hükümet görevlileri Beştepe Sarayında Erdoğan tarafından kabul edilerek şovlar yapıldı.

Amaç KKTC seçmenlerine; KKTC’nin fazla geliri yok ve ekonomik olarak TC hükümetine bağımlı ve eğer TC’nin para göndermesini istiyorsanız bizim desteklediğimiz adaylara oy verip onları seçeceksiniz dayatmasıydı.

Ama evdeki hesap çarşıya uymadı! UBP oylarını biraz artırmış olsa da mutlak çoğunluğu elde edemedi!

Özetle seçim sonuçlara şöyle: UBP yüzde 39.54 oy oranı ile 50 sandalyenin 24’ünü, solcu muhalefet partisi CTP (Cumhuriyetçi Türk Partisi) yüzde 32.04 oy ile 18 sandalye, sağcı Demokrat Partisi yüzde 7.41 oy ile 3 ve merkezci Yeniden Doğuş Partisi yüzde 6.39 oy ile 3 sandalye elde ettiler.

Diğer partiler, başta eski Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı’nın sosyal demokrat partisi TKP olmak üzere, yüzde 5 barajını aşamadıkları için sıfır milletvekili ile yetindiler. Yani uzun lafın kısası KKTC eski siyasi çıkmaz durumuna yeniden döndü ve yeniden UBP, diğer sağ partilerle yeni bir koalisyon hükümeti kurma girişimlerine başladı. Ama UBP ve koalisyon ortakları iktidardayken uyguladıkları kemer sıkma siyaseti yüzünden bir hayli yıpranmış durumundalar.

Bunun en somut örneği son seçimlerde sandığa gidip oy kullanmayanların oranının önemli ölçüde artmış olmasıdır: 2013 seçimlerinde katılım oranı yüzde 69.6 iken 2018 seçimlerindeki katılım oranı yüzde 66.1 oldu ve bu son seçimde ise yüzde 57.62’e düştü.

Bazı muhalif medya çevreleri durumu şu şekilde özetledi: “seçim bitti, hükümet pazarlıkları başladı, ama ipler Ankara’nın elinde! Bu hükümeti de bu kez yine Ankara kuracak.” Sol çevrelerin büyük bir çoğunluğu Kuzey Kıbrıs’ta Stalinci ve reformist CTP’ye; Güney Kıbrıs’ta da Stalinci reformist parti AKEL’e güveniyor. Ama küçük bir azınlık olsa bunun dışına çıkıp. Marksist bir sınıf yaklaşımında olanlar da var. Örneğin 29 Ocak tarihli Avrupa gazetesinde şu satırları okuyabiliriz: “Önümüzde tek bir seçenek vardır. Bilinç seviyesi ne kadar geri olursa olsun işçi sınıfına güvenmek… Bu mücadelenin başarısı için başta Güney Kıbrıs, Türkiye ve Yunanistan olmak üzere tüm bölge halkları ve işçi sınıfının destek ve dayanışmasını elde etmek için de mücadele etmeliyiz.”

Evet Kuzey Kıbrıs gibi çok küçücük bir toprak parçasında işçi sınıfının mücadelesinin çok ama çok zor olduğunu görenler reformizim ve stalinizm saflarında yer alıyorlar ve bunu daha gerçekçi olarak görüyorlar.

Ama uzun süreden beri yaşananlar bunun daha gerçekçi olmadığını ve sonuç itibarıyla da tüm bunlar patronlar düzenine yarıyor. Yukarıda da belirtildiği gibi Kıbrıs’ın hem Kuzey’i hem de Güney’i Türkiye ve Yunanistan işçi sınıfın birer parçalarıdır. (31.01.2022)