Sözlü sataşmalar ve savaş tehditleri
Batı kampı ile Rusya arasındaki Ukrayna konusundaki gerginlik neye yol açacak? Gerginlik, birbirlerinin açıklamalarıyla değil, aynı zamanda olası Rus saldırganlığına cevap vermesine yardımcı olmak için bir kez daha Batı silahlarının Ukrayna’ya teslimatları sürekli artıyor.
21 Ocak’ta Moskova, Washington ve NATO’dan Ukrayna’yı, 1949’da ABD’nin Sovyetler Birliği’ne karşı kurduğu bu askeri ittifaka almamayı yazılı olarak taahhüt etmelerini istediğinden söz edilmeye başlandı.
NATO öncelikli olarak Rusya’yı hedef almaya devam ediyor. Rusya ve Ukrayna’nın bin yıldan fazladır aynı kültürü paylaştığı ve 17. yüzyılın ortalarından bu yana aynı ülkenin, Çarlık İmparatorluğu’nun ve ardından SSCB’nin bir parçası olduğu gerçeği göz önüne alındığında, bu istek o kadar da şaşırtıcı değil. 1990’ların başında Amerikan liderliğinin NATO’yu Berlin Duvarı’nın yıkılmasından sonra doğan devletlere genişletmeme ve dolayısıyla askeri güçlerini Rusya sınırlarına yerleştirmeme konusundaki sözlü taahhütlerine rağmen, 30 NATO üyesi ülkeden 14’ünün 1997’den sonra, sözde Doğu ülkelerinin, hatta SSCB’nin bir parçası olduklarında katıldıkları da unutulmamalıdır.
Batı tarafı Kremlin’e, Ukrayna’ya saldırı durumunda derhal misilleme tehditleri eşliğinde süslenmemiş bir ret ile cevap verdi. Hepsi de bir dizi askeri önlemle desteklendi.
NATO, "devam edeceğini" söyledi... yani ittifakın doğu kısmını güçlendirmek istiyor". Bu, elbette, yıllarca sürdürdüğü askeri destek olarak anlaşılıyor. Washington, Ukrayna ve Baltık Ülkelerine gitmeye hazır 8 bin 500 askeri alarma geçirdi ve Nisan ayına kadar Akdeniz’de deniz manevraları yapmayı planlıyor.
Cumhurbaşkanı Biden, Ukrayna’ya "savunma araçları, küçük silahlar ve mühimmat" gönderildiğini açıkladı. Buna ek olarak, belirtmediği şey, halihazırda Ukrayna’da Amerikan askeri eğitmenleri ve füzeleri bulunuyor. NATO’nun İngiltere’den Fransa’ya, Hollanda’ya, İspanya’ya, Danimarka’ya ve birkaçına kadar en büyük ikinci müttefiki, Rusya’nın eteklerinde NATO’yu desteklemek için savaş gemileri, savaş uçakları ve birlikler gönderme sözü verdi.
Aslında, 1989’da Berlin Duvarı’nın yıkılmasından ve özellikle 1991’de SSCB’nin çöküşünden bu yana emperyalist güçler, önderlik eden ABD ve askeri ittifakı NATO, piyonlarını Doğu Avrupa’da, Kafkasya’da ve Orta Asya’da, yani Rusya’nın etki alanındaki bölgelerde zorlamayı bırakmadı.
Rusya da kesinlikle buna müdahale etmekten kaçınmıyor. Bunu Kazakistan’da, halk ayaklanmasını bastırmak için ve 2021’de Kafkasya’da kendisini egemen bir bölgesel güç olarak göstermek için yaparken gördük. Ancak bu, otuz yıldır emperyalizmin Rusya’nın bu bölgelerdeki zararına karşı tutumlarını güçlendirdiği gerçeğini azaltmıyor. Bunu yapmaya devam etmek istiyor, dünyaya egemen olanın kendisi olduğunu ve Avrupa’da bir çatışmayı kışkırtma riski olsa bile, Ukrayna’yla bir savaş alanı ve bahane olarak orada yasa çıkarmayı planladığını hatırlatarak yapıyor.
Kremlinde kendini uzman ilan edenler, aslında Putin’in Sovyetler Birliği’ni, isteyerek ya da zorla yeniden kurmak istediğini açıklıyor.
Kremlin’in güç kullandığını herkes biliyor. SSCB’yi yeniden inşa etmek isteyip istemediği başka bir konudur. 2005’te Putin kuşkusuz SSCB’nin ölümünü "20. yüzyılın en kötü jeopolitik felaketi" olarak nitelendirdi. Ancak aynı cümlede, "SSCB’yi yeniden kurabileceğine inanacak kişinin bir aptal" olduğunu da sözlerine ekledi.
Şu anda Rus bürokrasisinin başında olan ve ordusunu Kazakistan’daki bir işçi ve halk ayaklanmasını bastırmak için yeni gönderen Putin’in, gücünü ve yağmacı, gerici ve savaşçı bürokrasinin gücünü savunmaktan başka endişesi yok. Bu topluluğun dağılmasının esas nedeni budur ve Rusya, Ukrayna veya diğer liderler onlar istese bile SSCB’ni yeniden oluşturamazlar. Bürokratların paramparça ettiği bu eski SSCB’de, Rusya’dan Kazakistan’a, Ukrayna’ya kadar, halkları birbirine düşürerek iktidarlarını kurmak için milliyetçiliğe giderek daha fazla güvendikleri büyük emperyalist güçler, sözde demokratik olanlar bile, bu halklara ne gibi alternatif bir gelecek önerebilir? Kremlin’in 2014’te Ukrayna’dan "devraldığı" Kırım’da büyük çaplı manevralar düzenleyerek NATO önlemlerine yeni yanıt veren Rus hükümetinin acımasızlığı ve sinizmiyle karşı karşıya kalan Batılı güçler kampı da, daha az güç ve sinizm yaymıyor. İki taraf arasındaki söz ve duruş savaşının şu anki tırmanışı, bir gün, her şeyin birleşmesi gereken ve uzun süredir birleşmiş olan halklar arasında çok daha büyük ölçekte çatışmalara yol açabilir. LO (28.01.2022)
