Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2018 > Sınıf Mücadelesi Sayı:244 - 6 Ekim 2018 > Tarihten... Tarihten... Tarihten...
Eylül 1938 Dördüncü Enternasyonal’in kuruluşu
Dördüncü Enternasyonal’in doğuşu, Leon Troçki tarafından yazılan Geçiş Programı kurucu metniyle 3 Eylül 1938’de ilan edildi. Lenin’in yanında Rus Devriminin yöneticisi, kendine muhalefet eden herkesi, özellikle de Sol Muhalefet’i yok eden Stalin’in alt edilmez, azımsanamaz muhalifi Troçki, işçi sınıfının militanlarına ve bütün diğer ülkelerin emekçilerine devrimci bir perspektif verebilecek tek lider olarak kaldı.
Devrim, ona çok yakın görünmüyordu. Fransa’da 1936 yılının Haziran ayındaki atılımın ivmesinin hızla azalması, İspanya’da Franco’nun zafer kazanması, Italya ve Almanya’da nazilerin iktidara gelmesiyle, emekçiler ve halk kitleleri her yerde saldırıya uğruyor eziliyorlardı.
Kendilerinin işçi sınıfının partisi olduklarını iddia eden hiçbir parti, ona, burjuva partileriyle birlik yapma ya da Halk Cephesi yanılgısı dışında hiç bir şey önermemişti. Alman Komünist Partisi’nin, Hitler karşısında1933 yılında savaşmadan yenilgisi, ne Üçüncü Enternasyonal’in, ne de seksiyonlarının ayakları üzerinde doğrulamayacağını, doğru yola sokulamayacağını göstermişti. Başka bir Enternasyonal yaratmak gerekiyordu.
Troçki,1929 krizi ile boğuşan, derin bir ekonomik ve politik krize dalmış, savaşa doğru yürüyen dünyada, militanları, devrimci programını sonuna kadar götürebilen tek partinin üyeleri olan Bolşeviklerin ilkelerini ve kazanımlarını yoğunlaştıran bir program etrafında toparlamaya çalışıyordu. “İşçi sınıfının geniş tabakalarının güncel bilinci ve koşullarından yola çıkarak”, bu program ve bu geçiş talepleri, işçilerin günlük mücadeleleri ve proletaryanın iktidarı ele geçirme savaşı arasındaki ilişkiyi kurmayı amaçladı.
Kapitalist dünya, bugün hala kriz içinde: Savaşlar, artan sefalet ya da dört nala yükselen enflasyon, halkları bütünüyle sokağa atıyor. Egemen sınıf, gelişmiş ülkelerde bile, sadece işçiler üzerine daha çok baskı yaparak tutunabiliyor, varlığını sürdürebiliyor.
Geçiş Talepleri hala geçerliliğini koruyor: Enflasyona dayanabilmek için eşel mobil sistemi (yani ücretlerin enflasyon düzeyine göre ayarlanması); eşel mobilin çalışma saatlerine de uygulanması, yani iş saatlerinin işsizliğe göre ayarlanması; emekçilerin işletmeler üzerinde kontrolü; kendi sistemini kontrol etmekten aciz olan bir burjuvazinin ticari ve banka sırlarının ortadan kaldırılması.
Dördüncü Enternasyonal’in Geçiş Programı, bir ekonomik talepler kataloğu değil, kapitalizmi sadece işçi sınıfının yıkabileceği ve toplumu dünya çapında değiştirip dönüştürebileceği inancı temeli üzerinde kurulmuş politik mücadele perspektifi öneren tek devrimci Marksist program.
Birinci Enternasyonal’in ilk kongresinin metinlerinden birinde dile getirildiği gibi “işçi sınıfı eğer yaşamak istiyorsa kapitalizmin ölmesi gerektiği gerçekliğinin bilincine varana kadar” devrimci militanlar bu programı savunmaya devam etmeli, emekçiler de mücadele yolunu tuttuklarında bu programı ön plana çıkartmalı.
