Macron hükümeti saldırılarına karşı mücadele
Yaklaşık bir aydan beri Fransa’da, Macron hükümetinin zenginlerin, patronların haklarını ve çıkarlarını korumak için başlattığı saldırılara karşı, başta demiryolu emekçileri olmak üzere tepkiler ve mücadeleler veriliyor. Her ne kadar sendika yöneticileri bu tepkileri daha güçlü, kitlesel ve köklü bir mücadeleye dönüştürmek istemese de emekçiler, lise ve üniversite öğrencileri ile emekliler de teslim olmayıp mücadeleyi sürdürmeye çalışıyorlar. Çünkü sendika yöneticileri daha en başta, eylemleri 3 aylık bir süreye yayma ve demiryolu işçilerinin grevini her hafta sadece 2 günlük eylemlerle sınırlama kararı aldı.
SNCF’de (devlet demiryolu şirketi) grevciler, mücadeleyi sürdürmekte kararlı
Başbakan E.Philippe 7 Mayıs’ta sendika yöneticileriyle direkt olarak görüşmeyi kabul etti. Bu hükümetin geri adım atmaya başladığı anlamına gelmiyor, ama en azından demiryolu işçilerinin grevini durdurmaktan aciz olduğunu gösteriyor. Demiryolu işçileri üç haftadır grevde ve bu mücadeleyi sürdürmekte kararlılar…
18 Nisan’da medya ve SNCF idaresi grevin artık bitmek üzere olduğu yalanını yaymaya çalıştı. Ama onlar yanılgı içindeler: arzularını gerçek sanıyorlar. Çünkü ertesi gün, tüm meslekleri kapsayan eylemde demiryolu emekçilerin katılımı önceki haftaya göre daha da arttı. 23 ve 24 Nisan günleri SNCF grev günlerinde katılım yine önemliydi, çünkü tren sürücülerinin katılım oranı yüzde 63.4 seviyelerindeydi…
Aslında eylemlere katılan demiryolu emekçi oranı verilen rakamlardan daha da yüksek, çünkü SNCF’in farklı kollarında çalışan belirli sayıda emekçi önceden planlanmış tüm grev günlerine katılmıyor. Ama yine de hepsi de kendilerini eylemci olarak görüyorlar ve ilerideki bazı grev günlerine yeniden katılacaklar.
Demiryolu emekçileri 3 haftadan beri bir mücadele hareketi oluşturdular ve bu da burjuvazinin yönetim aracı olan hükümet için bir sorun teşkil ediyor. Çünkü ekonomik açıdan birçok patron şikayetçi: bazıları müşteri kaybediyor, bazılarının işçileri işe geç geliyor ve bazılarının da üretimi, demiryolu ile gelen belirli ara ürünlerin vaktinde gelememesi nedeniyle sekteye uğruyor.
Ama hükümetin temel sorunu siyasidir: çünkü ülke seviyesinde belirli emekçi kesimleri hükümete, hiç yılmadan, kafa tutuyor ve bu hükümete karşı direnmenin mümkün olduğunu gösteriyor.
Başkaldırmaktan korkmayalım
SNCF emekçileri üç haftadan beri sürdürdükleri mücadeleyi devam ettirmekte kararlıdırlar ve grevleri devam ediyor. SNCF idaresi her hafta grevin bitmek üzere olduğu duyuruları yapıyor, ama 19 Nisan’daki katılımın da gösterdiği gibi, 3 haftadır grevler başlangıca göre daha da kitlesel. 19 Nisan genel eylem gününde tüm ülke çapında gerçekleştirilen protestolarda, gençlerin üniversitedeki saldırılara, emeklilerin ücretlerine yapılan saldırılara karşı geldiklerini ve bunların da ötesinde diğer kamu ve özel sektör emekçilerinin de katılıp saldırıları protesto ettiklerini ve demiryolu emekçilerinin grevlerini desteklediklerini gördük…
Macron tamamen zenginlerin hizmetinde: Kanun Hükmünde Kararnamelerle hem kamu hem de özel sektördeki emekçilerin kazanılmış haklarına saldırıyor ve böylece zenginlerin işine yarayan kararlar alıyor…
Macron farklı alanlardaki öfkelerin “arasında hiçbir ortak köken yoktur” masalı anlatıyor. Farklı endişeler ve öfkelerin kökeni aslında aynı: emekliler maaşlarındaki azalmadan, liseliler artık üniversiteye girebilmekte zorluklarla karşılaşacaklarından, emekçiler işten atılma tehdidinden, güvencesiz ve geçici işlerde çalışmaya mahkum olmaktan endişeli… ve tüm bunların karların garantilenmesi için yapıldığını görüyorlar…
Demiryolu emekçileri grevinin devam etmesi ve onların yolculara ve diğer tüm emekçilere hitap edip yardım istemeleri, birlikte eyleme geçme çağrıları yapmaları tüm emekçiler için yararlı ve olumludur… Onların mücadelesi, baş kaldırmak isteyenlerin tümü için cesaret vericidir. LO (27.04.2018)
