Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2016 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 215 - 6 Mayıs 2016 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Gıda
Baskılar bizi yıldıramayacak
Birkaç aydır fabrika müdürleri de vardiyaya geliyor. İdari işler amiri, enerji üretim bölümüne uğrayarak şöyle bir geçtiği halde bölüm çalışanları hakkında olmadık şeyler rapor etti.
Bu amir, geçtiğimiz sözleşmede işçilerin istenmeyen kişi ilan ederek çıkartılması için sendikayı zorladıkları bir kişi. Patrona yakınlığıyla tanınan ve işçilerin isteklerine karşı hep erteleyici tavır aldığı ve işçileri devamlı aşağıladığı için istenmiyor.
Sendika temsilcileri aslında tüm bu hallerde işçilerin isteklerini bir şekilde kabul ettirseler de patrondan yakınlık bulan bu kişi huylarından vazgeçmiyor. İşçileri bu şekilde devamlı rahatsız etmesi nedeniyle adını Bekçi Murtaza koyduk.
Gece vardiyasında çalışan işçilerin devamlı oturduğu ve hiçbir işi yapmadığı raporunu veren amiri, ertesi gün, Teknik Müdür odasına çağırarak fırçalamış. Ama müdürün de geçmişi karanlık. İşçiler, zaten çalışıyor işlerini yapıyorlar.
Bir işçiye mümkün olduğu kadar çok iş yaptırmaya çalışan genel müdüre yaranmak ve kendi konumlarını sağlama almaya çalışan amirlerin yaptığı, ortamı iyice germekten ve işçileri rahatsız edip her şeye razı olmalarını sağlamaktan başka bir şey değil.
Neredeyse her gün onar kişilik guruplar halinde İSG eğitimi yapılıyor. Bu eğitim, bir saat ile sınırlı ve işçilerin soru sormalarına fırsat verilmiyor.
Göstermelik yasal zorunluluklartan başka bir şey değil diye algılıyoruz. İş çalışmaya geldiğinde olayın hiç de öyle olmadığını kendileri de biliyor aslında. Ama işler böyle yürüyor. Patronlar kendi üzerlerindeki zorunluğu kaldırarak her türlü kazada, işçileri suçlu çıkartmanın yolunu bu şekilde bulmuş. Biz eğitim verdik kendisi kaza yaptı, demek için. Neredeyse her gün farklı bir bölümde bilmediği bir makinada çalıştırılan bir işçinin, kaza yapma riskinin yüksek olması kimsenin umurunda değil!
Bir mayıs yaklaşmasına rağmen sendikada bu konuda hiçbir çalışma yok. Sanırız yine Gebze’de kısır bir miting yapıp dağılacağız. Sendikaların bu tavırları, patronların ağızlarının suyunu akıtmaya yetiyor. Fabrikalardaki genel politik durumdan kaynaklı ayrışmaya bir de sendikalar çanak tutunca, işçilerin gözünde asalaktan başka bir görüntüleri olmuyor.
Bütün bu olumsuzluklara rağmen, bireysel veya bölümsel birçok mücadele oluyor. Bilinçli işçilere bu mücadeleleri birleştirme görevi düşüyor. Hiç de kolay bir görev değil fakat bunun örnekleri çok. (Bir işçi)
