Syriza’dan sonra Podemos mu?
31 ocakta, polis rakamlarına göre 100 bin, tertipleyenlere göre 300 bin kişi Madrid’te “Değişim” için Podemos’un yürüyüşüne katıldı. Podemos’un en önde gelen temsilcisi Pablo İglesias’tır.
Podemos, son aylarda hızlı bir şekilde ilerleyerek, yapılan kamuoyu yoklamalarına göre, İspanya’da Franko döneminden sonra iktidar olmuş iki büyük partin de önüne geçti. Pablo İglesias, partisinin seçimleri kazanıp iktidardaki sağcı lider Mariano Rajoy’nın yerine geçebileceğini söylüyor. M. Rajoy’nın kemer sıkmakla, Avrupa kurumlarına boyun eğmekle ve yolsuzlukların sembolü olmakla suçlanıyor.
Podemos liderlerine göre, Yunanistan’daki Syriza’nın seçim zaferi, İspanya’da Podemos’un seçim zaferinin habercisi. 31 ocak yürüyüşü, kitlelerin bir kısmının böyle bir ümidi paylaştığını gösteriyor. Gelecek mattaki Endülüs yerel seçiminde ve mayıstaki yerel seçimde, Podemos’un güçlenerek büyüme olası yüksek. Hatta Kasım 2015’te yapılacak olan genel seçimlerden Podemos ve müttefiklerinin, sandalye sayısının çoğunluğunu elde edip Pablo İglesias’ın hükumet başkanı olması gayet mümkün.
Podemos’un bir değişiklik sembolü olması sadece Rajoy ve sağa karşı tavır almasından değil, aynı zamanda PSOE liderlerinin (İspanyol Sosyalist Patisi) iktidarda iken kitlelere ihanet etmelerini teşhir etmesinden de kaynaklanıyor.
Pablo İglesias, işçi sınıfının temsilcisi olarak ortaya çıkıp toplumu emekçilerin eylemleriyle değiştirmek istemenin buna imkan sağlamadığını düşünüyor. Ona göre bu fikirler artık geçerliliğini yitirdi ve artık başka yollar aramak lazım ve de her şeyden önce iktidara gelmek gerekiyor. Bu amaçla da IU (Izguardia Unida, Komünist Parti’den kopan belirli çevreler ve çevrecilerden oluşan birlik) ile veya PSOE ile ve hatta başka akımlarla da ittifak yapmaya hazır olduğunu açıkladı. Ek olarak Podemos liderleri, kitleler önce “baştakileri” ve “asalakları” temizleyecek ve hiçbir ön yargıda bulunmadan, geçmişteki sınıf mücadeleleri şablonlarına takılmadan ilerleyecek, şeklinde açıklamalar yapıyor.
Podemos liderleri bu açıklamalarıyla hangi zeminde hareket etmek istediklerini açıkça ortaya koyuyor ve sınırlarını çiziyorlar. Podemos liderlerinin şimdiye kadar yaptıkları çabalar ve iyimserlikleri kitlelere moral vermiş olsa da, köklü bir değişiklik için yeterli değil. İşçi sınıfı hedeflerini ve isteklerini açıkça ortaya koymalı. Mevcut güç dengesini elde tutan hakim karşı dengeleri, işçi sınıfı lehine sadece sömürülenler sınıfı değiştirebilir.
Grevler, “insan selleri” ve “onur yürüyüşleri”
İspanya’da krizin giderek daha geniş kitleleri etkilemeye başladığı 2010-2011 yıllarından sonra, gençlik ve de kent ile kırlardaki işçi sınıfı, bir sürü eylemler gerçekleştirdi.
Önce İndigneros (Öfkeliler) hareketi başladı ve ardından toplumsal tepkileri dile getiren tartışma komiteleri oluşturuldu ve de kitlesel eylemler yapıldı. Ardından kamu hizmetlerindeki saldırılara ve bütçe kısıtlamalarına karşı eğitim, sağlık ve diğer kamu hizmetlerinde “seller” ismiyle eylemler yapıldı.
Sonraları, mart ve kasım 2012’de çok büyük kitlesel katılımların olduğu genel grev eylemleri gerçekleştirildi. Ardından, özel sektörde de bir sürü grevler yaşandı. Aralıklarla da olsa, kamudaki eylemler de devam etti.
Hükumet ise tensikatları artıran ve güvencesiz istihdam sahalarını çoğaltan siyasetler geliştirdi. Her geçen gün aileler ve yalnız yaşayanlar, sefalet uçurumuna doğru sürükleniyor. İşte bu nedenlerden dolayı, çok farklı bölgelerden gelen ve 22 Mart 2014’te Madrid’te biten “onur yürüyüşüne” katılım çok büyük oldu…
Birkaç aydan beri ise çok yoğun ve çok farklı çevrelerin katılımıyla çok daha kalabalık olmayı hedefleyen, yeni bir “onur yürüyüşü” hazırlıkları yapılıyor. Kitlelerin, temel isteklerini ön plana çıkarmak istediği bu dev yürüyüş için 22 Mart 2015 günü kararlaştırıldı. Ümit ederiz bu yürüyüş de diğer geçmiş dev yürüyüş gibi büyük bir başarı ile sonuçlanıp işçi sınıfının gücünü ortaya serer. LO (06. 02. 2015)
