Sinif Mucadelesi

18 Mart 1915; Çanakkale Katliamı!

Çarşamba 11 Mart 2015

18 mart, kanlı Çanakkale Savaşı’nın yıl dönümü. 1915 yılında başlayan savaş, 16 Ocak 1916’da son buldu. Elbetteki müthiş bir tahribatla.

Çanakkale Savaşı’nda, Osmanlı İmparatorluğu savaş alanına kesin bir rakam olmamakla birlikte bir kısmı çocuk yaşta yaklaşık 500 bin asker sevk etti. Askerlerden 76.625’i öldü, 100.177’isi yaralandı, 10.067’si esir ve kayıp olarak resmi kayıtlara geçti. Önemli bir kısmı kurşun bile atmadan hastalıktan, açlıktan ölen ve esir düşen binlerce insan. İtilâf Devletleri (Fransa, İngiltere) 489 bin askeri yarımadaya getirdi ve bu gücünün yarısını kaybetti. Üstelik ölen askerlerin çoğu Anzak yoksullarıydı. Soylu İngiliz ailelerinin çocukları elbette cephede aç, susuz savaşacak değildi ya! Savaşta metre kareye 6 bin mermi düştüğü biliniyor. Kapitalizmin kanlı tarihinin, en kara lekelerinden biri.

Milli mücadele laflarını bugün bile politikacılar dilinden düşürmüyor. Her fırsatta ve özellikle 18 martta milliyetçi politikacılar, vahşice öldürülen yüz binlerce insan üzerinden prim yapmaya çalışıyorlar. Arsızca! Acımasız savaşta yüz binlerce insanın boş yere öldüğü gerçeği, düzenin sözcülerinin oynadığı tiyatronun bir perdesi.

Evet, yaklaşık 500 bin insanın hayatı “yok yere” bitti. İki taraftan bunca ölümden sonra, “Çanakkkale geçilemedi”. Ancak bir sene sonra Osmanlı İmparatorluğu iktidarı, Mondros Ateşkes Anlaşması sonucu kendi eliyle İtilaf Devletleri yöneticilerine teslim etti. 13 Kasım 1918’de İstanbul’un ve Boğazların kontrolü, İtilaf Devletlerinin eline geçti.

İtilaf Devletlerinin yüz binlerce askeri, tek cephede toplamasının altında yer alan gerçeği görmek gerekiyor. Birinci Dünya Savaşı nedeniyle, ekonomisi çöken Rusya’nın, İtilaf Devletlerinin yardımına ihtiyacı vardı. Yardım ulaşmaması Rusya’nın savaştan saf dışı kalacağı anlamına gelecekti. Tersinden de İngiltere ve Fransa, Rusya’nın desteğine ihtiyaç duyuyordu. Bu nedenle Boğazların kontrolünü ele geçirip Rusya’ya yardımı ulaştırmak istediler. Ek olarak her iki güçlü kapitalist ülke, savaşı kendi toprakları dışında, Rusya’nın sürdürmesi için Avrupa’nın doğusundaki topraklara çekmek istedi. Hem kendi topraklarından ve kentlerinden uzak hem ekonomik anlamda, hakim olacakları yeni bölgeler sağlayarak, güçlenmelerini sağlayacak bir savaş, Fransa ve özellikle İngiltere için avantajdı. Oysa bu siyaset, savaşta darmadağan olan Rusya’da hiç de istemedikleri bir sonuca yol açtı. 1917 yılına Bolşevik Devrimi gerçekleşti ve yeni kurulan Sovyetler Birliği, savaştan bütünüyle çekildi.

Birinci Dünya Savaşı, kapitalizmin birinci büyük bunalımının ürünü. Daralan ekonomi yeni sömürge ve yeni pazar ihtiyacını doğurdu. İşte milyonlarca insanın katledilmesinin kaynağında yatan iğrenç gerçek budur! Büyük sermaye çarkını döndüremediği için dünyayı kan gölüne çevirdi. Patronların düzeni, aşırı üretim ve kazanma hırsı milyonlarca insanın yok oluşuna neden oldu. Üstelik bu ne ilkti ne de son olacak.

Burjuvazinin uşakları Çanakkale Savaşı’nda yok olup gidenlerin arından her yıl timsah gözyaşları dökmeye devam edecekler. Bizler bu samimiyetsizlere dur diyene kadar.


Ana sayfa | İletişim | Site planı | |

Site yaşamını izle tr  Site yaşamını izle Arşiv  Site yaşamını izle Arşiv 2015  Site yaşamını izle Sınıf Mücadelesi Sayı : 201 - 6 Mart 2015  Site yaşamını izle Tarihten... Tarihten... Tarihten...   ?