Ana sayfa > Arşiv > Arşiv 2008 > Sınıf Mücadelesi Sayı : 122 - 3 Ağustos 2008 > Fabrikalardan... İşyerlerinden > Belediye
İşçinin bilinçsizliği kendine zarar veriyor
İşyerinde en çok işçinin bir araya geldiği zaman gece vardiyası. aynı zamanda iş kazaları, iş stresi, yorgunluğu ve bunların neden olduğu kavgalar da en çok bu vardiyada oluyor. Üstelik, gece vardiyasında çalışan işçinin çoğunluğunun torpili en alt sıralarda. Yine gece vardiyası sürgün yeri. İdare, işçiyi gece vardiyasına sürerim tehdidiyle adeta kendine kul etmeye zorlar.
İşçiler, işçi kültüründen öte mahallesindeki kültürüyle hareket ediyor. Dayanışma yok, hemşericilik çok, kullanılan kelimelerin yüzde doksanında küfür var. İki işçi yan yana geldiğinde çoğu zaman, "sen çalışmıyorsun, ben çalışıyorum" çekişmesini küfürler eşliğinde, bazen de şiddete başvurarak yapıyorlar. İşçi, birbirine karşı aslan kesiliyor. İş patronun küfür ve hakaretlerine karşılık vermeye gelince, sinmiş kedi gibi susuyorlar.
Bunda işten atılma korkusu ağır basıyor. Ancak aslında işçinin işçiyle kavgası da işten atılma gerekçesidir. Yalnız bu durumlarda patron "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" misali işçi arasındaki kavgayı önemsemiyor. Halbuki işçiler bu kavgayı iş için, işin düzenleniş biçimi, iş nedeniyle yapıyorlar. İşveren ve idare ise, çoğu zaman kendi sorunları değilmiş gibi davranıyor.
Sözde sendika işçi için okuldur, savunma avukatıdır. Bu demagoji hep havada. Sendikalar bu en sıradan sorumluluklarını bile yapmıyor, işçiyi eğitmiyor.
Böylece mahalle kültürü işyerine yansıyor. Kürt, Türk, hemşeri, akraba, aşiret, mahallelilik ilişkileri üzerinden kavgalar çıkıyor. İşçinin arasında güven ve dayanışma yok oluyor.
Halbuki işçi aynı ücreti alıyor, aynı zorluklarla karşılaşıyor. İdare, çıkarı için aynı baskıyı yapıyor. İşçi, kendi kültürü, bilinciyle hareket etse, bunun daha sağlıklı bir yol olduğunu görecektir. (Bir işçi)
