Paşabahçe patronları, sadece kendi işçilerine karşı değil, tüm işçilere karşı sınıf mücadelesi yürütüyor!

Paşabahçe fabrikalarında çalışan 5 bin 800 işçinin grevi sekizinci günde Bakanlar Kurulu tarafından “genel sağlığı ve milli güvenliği bozucu nitelikte” olduğu gerekçesiyle 60 gün süreyle ertelendi. Eğer sendikanın başvurduğu mahkemeden bu kararın uygulanmasının durdurulması yönünde karar çıkmazsa, aslında grev yasaklanmış oluyor. 12 Eylül askeri darbesini yargılayıp mahkum ettiğini iddia eden hükumet, işçilerin kararlı ve aktif grevi karşısında, darbenin yasakçı kanunlarını işçi haklarını yasaklamak için kullanmakta bir sorun görmüyor.

Hükumetin kararına karşı işçiler, fabrikaların olduğu Lüleburgaz, Yenişehir, Gebze, Eskişehir’deki AKP binaları önüne protesto yürüyüşü yaptı.

Şişecam’da daha önce de 2001 ve 2003′teki grevler, “milli güven­liği bozucu”, 2004′teki grev ise “genel sağlığı ve milli güvenliği bozucu” gerekçesiyle Bakanlar Kurulu kararıyla ertelenmişti.

Patronlar, işçi sınıfının hak kazanacağı ve örnek olacağı etkili grev yapmasına tahammül edemiyor. Önlenemeyen grevler, hükumet devreye sokularak ya erteleniyor ya da kırılıyor. AKP döneminde, Türk Telecom grevi, TEKEL işçilerinin mücadelesi dışında etkili bir grev uygulanamadı. Cam ve lastik iş kolundaki büyük ve etkili grevler ertelendi veya Çaykur ve THY grevlerindeki gibi bin bir kanunsuzluk ve baskıyla etkisiz hale geti­rildi.

Grev, Paşabahçe’ye bağlı hem şişe camı hem de araba camı üreten fabrikaları kapsıyor; otomotiv sanayinin büyük patronlarını da etkiliyor. Bu nedenle etkili ve işçi sınıfı için kazanılan, örnek bir grev olacaktı. Çünkü Paşabahçe işçileri hem grev hem de hak mücadelelerinde deneyimli. Bu nedenle patronlar, işçilere zam vermedikleri gibi hükumet düzeyinde grev hakkına saldırdı.

Paşabahçe işçilerinin uzun bir mücadele tarihi var: En son, iki yıl önce İstanbul’da kapatılan paketleme fabrikasının 400 işçisi, işlerini korumak için aileleriyle, mücadele etmiş ve çalışmak isteyen 290 işçi Tür­kiye genelindeki Şişecam fabrikalarında mevcut ücret ve sosyal haklarıyla; sözleşmeli çalışanlar da mevcut ücret ve sosyal haklarıyla birlikte Eskişe­hir’deki fabrikada çalışma hakkını kazanmıştı.

Daha önce 1991’de 589 işçi işten atılmış başta İstanbul’daki fabri­kada olmak üzere tüm fabrikalardaki mücadele sonrasında, tüm işçiler iş güvencelerini korumuştu. Daha öncesinde 1989-200 yılları arasında 7 grev yapıldı. Kristal-İş sendikasının kendisi de 1966 yılında yapılan büyük bir grev mücadelesinden doğdu.

Greve götüren anlaşmazlık; ücret zammı, düşük ücretli çalışanlar için iyileştirme zammı, işe giriş ücreti ve bazı maddi haklar ile iş güvencesi ve kazanılmış haklara ilişkin iki maddede üzerine yani en temel sorunlarda. Sendika, ortalama %23.12 ücret zammı istiyor. %17.79 zam öneren Paşa­bahçe yönetimi bu talebi yüksek ve “kabul edilemez” buluyor!

Cam iş kolunda ortalama saat ücreti, 9.24 lira, aylık brüt 2.079 lira net 1.500 lira civarında. İşe yeni giren işçi ise asgari ücret (net 846 lira) ya da onun biraz üzerinde ücret alıyor. Aynı işi yapan işçiler arasında iki hatta üç katı ücret farkı var ve işçiler haklı olarak bu farkın kapanmasını istiyor. Patronlar ise genel ücreti düşürmek için sözleşmeyi imzalamıyor. Çünkü işçinin talebi olan düşük ücretin iyileştirilmesini ve de “eşit işe eşit ücret” uygulanmasına yönelik bir düzenleme olan “ilk giriş ücretini” kabul etmiyor.

Paşabahçe patronları, iş güvencesini de yok etmek istiyor. Böylece hem ücretleri aşağı çekmeyi hem de mücadele deneyimi olan işçilerden kurtulmayı hedefliyor. Tüm bunlar, patronların çok açık bir “sınıf mücade­lesi” yürüttüğünü gösteriyor. Sorun sadece kendi işçilerine zam vermek değil, başarılı bir grevin tüm diğer sözleşmelere hatta sendikasız iş yerle­rinde çalışan işçilere örnek olmasıdır. Üstelik kendi iktidarlarını sarsılmaz hissederken öte yanda ekonomik durumun iyiye gitmediği bir ortamda, bunu hiç istemiyorlar.

Patronların, hükumeti, yasaları, polisi yani ellerindeki tüm gücü kullanarak, işçilere karşı yürüttüğü sınıf mücadelesi, sadece bir iş yerindeki mücadele ile geriletilemez. Mücadele önümüzdeki günlerde daha da sertle­şecek. Hazırlık yapmanın zamanıdır. (04.07.2014)