Greif direnişi: Patronun ayak oyunları ve sendika bürokratlarının ihaneti
Greif işçilerinin yaklaşık 2 ay süren fabrika işgali, 10 Nisan günü çevik kuvvet polislerinin fabrikaya gece baskını yapmasıyla sonlandı.
Dünyanın en büyük endüstriyel ambalaj, fiber varil ve çuval üreticisi olan Greif’in Türkiye’de bin 500 işçisi var. Bu işçilerden bin kadarı 44 ayrı taşeron firma üzerinden çalışıyor. Yaklaşık bir yıldır fabrikalarında örgütlenme çalışması başlatan öncü işçilerin emekleri ile Hadımköy ve Dudullu’daki işçilerin büyük çoğunluğu DİSK/Tekstil Sendikası’na üye oldu. Sendika, 2013’te bakanlıktan yetki aldı.
Sendikalılaşma mücadelesinde deneyim kazanan işçiler toplu sözleşmede, taşeron işçilerin kadroya alınması, yılda dört ikramiye ve yüzde 30 zam talep etti. Patronun bunu kabul etmeyeceğini, gerekirse fabrikayı kapatacağını söylemesi ve sendikanın hiçbir itirazının olmaması üzerine, işçiler Hadımköy’de fabrikayı işgal ederek, Dudullu’da ise iş bırakarak eyleme geçti. 60 günlük süreçte Greif işçileri, sadece patronlarıyla değil aynı anda sendika bürokratlarıyla da mücadele etti.
Yeterli çoğunluğun sağlanmasına, işçilerin kadrolu çalışma taleplerinin karşılık bulmamasına rağmen sendika, grev kararı almadı.
Sendika bürokratlarının ihaneti, fabrika ve sendika binası önünde nöbet tutan işçileri, polise ihbar edecek seviyeye kadar ulaştı.
Sendika ve patron işbirliğiyle işçilere birçok ayak oyunları yapıldı. Dudullu’da ücretlerde iyileştirilme yapılacağı ve aşama aşama taşeronun kaldırılacağı dedikodusu çıkarılarak, oylama yapıldı. Sonra da oylama sonuçları bahane edilerek, sendikanın grev kararı alamayacağı söylendi ve işbaşı yapıldı. Ücretlerdeki iyileştirme ve taşeronun kaldırılması da Hadımköy’deki direnişin biteceği güne ertelendi.
Hadımköy’de ise, işgale katılmayan bölümlerdeki işçiler gecenin bir yarısı mesajla, sabah direnişteki işçilerle anlaşma yapılıp işbaşı yapılacağı söylenerek fabrikaya çağrıldı. Sabah işçiler fabrika önüne geldiğinde, taşeron patronları ve çevik kuvvetle karşılaştılar.
İşçilere “arkadaşlarınızla görüştük ama anlaşmaya varmıyorlar. Eğer bugün anlaşamazsak polis müdahale edecek ve fabrikayı kapatacağız, sizler de işsiz kalacaksınız” denildi. Bu sırada durumu fark eden direnişteki işçiler, sendikayı onlarca kez telefonla arayarak bir yetkilinin polisle görüşmesini istedi fakat hiçbir yanıt alamadı. Daha sonra DİSK eski Başkanı Süleyman Çelebi’nin fabrikaya gelmesi ve patronlarla görüşmesi üzerine gerginlik sona erdi.
Kendisi de sahip olduğu işyerleriyle hâlihazırda bir patron olan DİSK/Tekstil Sendikası Başkanı Rıdvan Budak, direniş süresince koltuk derdine düşmüş olmalı ki, işçilere hakaret seviyesine varacak sözler söyledi. İşçilerin bu sözlere DİSK merkezi önünde tepki göstermesi üzerine DİSK Genel Başkanı Kani Beko “gereği yapılır, biz burada konu mankeni miyiz” gibi büyük laflar etti, ancak polis fabrikaya girdikten sonra ağzı mühürlendi. Şimdi ise çok mücadeleci oldukları için 1 Mayıs’ı Taksim’de kutlama kararı aldıklarından bahsedip duruyor.
Enflasyonun karşısında eriyen ücretlerini korumak ve işçilerin birliğini bozup köle gibi çalıştırmaktan başka işe yaramayan taşeron sistemini kaldırmak isteyen Greif işçileri, verdikleri mücadeleyi henüz kaybetmedi ancak büyük bir darbe aldı. Fabrikaya yapılan baskının ardından şirket, fabrikayı kapatma kararı aldığı dedikodusunu yayarak direnişçi işçileri işten çıkardı. Fakat bir hafta sonra, yeni işçilerle birkaç bölümde işbaşı başladı.
Greif işçilerinin sorunları bizim sorunlarımızla ortak. Patronlar, sendika bürokratlarının ya gözlerini boyuyor ki onlar da gözlerinin boyanmasına çok hazır ya da satın alıyor. Greif işçilerinin direnişi de gösterdi ki; biz işçilerin sorunlarını ancak kendimiz çözebiliriz. Patrona karşı mücadelede sendikalar bizim çıkarlarımızı savunma alanlarımız ve bu alanları denetleyerek Rıdvan Budak gibi yaltakçıların ellerine bırakmamalıyız. Greif işçilerinin verdikleri onurlu mücadeleyi selamlıyoruz! (28.04.2014)
